Pistacjowa Idiotka

Holly

nowy opis. łaaa! ale pisany na potrzeby drogi do perfekcji, gdzie oceniam, w związku z czym w osobie trzeciej ^^

Na świat przyszła pewnego mroźnego styczniowego przedpołudnia - standardowo, jako rozwrzeszczany bachor. Rodzice nazwali ją wielce nieoryginalnie Anną N., choć czasem w przypływie dziwnych myśli wolałaby być Anną M. - tą z piosenki Czerwonych Gitar, która "z niebem ponad głową idzie nie wiadomo dokąd" i tylko tyle o niej wiadomo. Z czasem większość normalnych dzieci wyrasta z bycia zarówno rozwrzeszczanymi jak i bachorami, lecz jej zostały obie te cechy. Zapewne dlatego, iż jest jedynaczką. Może trochę rozpieszczoną... Trochę.
Dziewcze pełne skrajności, którego cech nie da się określić jednoznacznie i opisać za pomocą jakiegokolwiek wzoru - choćby tego najbardziej skomplikowanego. Zresztą stworzenia artystyczne i kreatywne - za jakie Holly z dumą się uważa - nie są żadnymi liczbami ani znakami i nie podlegają prawom fizyki. Z całą pewnością da się jednak stwierdzić, iż jest niepoprawną cholerną optymistką wierzącą, że za każdą chmurką kryje się słońce, a świat jest dobry, różowy i pełen cukierków wiszących z drzewa. Sporo w niej też absolutnej indywidualistki zawsze chodzącej własną drogą i nie przejmującej się opiniami innych. Nie lubi stereotypów i podążania utartymi ścieżkami. Robi to, na co ma ochotę, a swoimi działaniami zazwyczaj stara się podkreślić własną nieprzeciętność. Chyba że ma ochotę zniknąć między dziesiątkami ludzi w szarym - lub wielobarwnym, wedle opcji - tłumie, bo tak również się zdarza.
No i proszę, macie dowód, że jest pełna skrajności.
Jest dość leniwa, więc niezawsze znajduje czas na cokolwiek pomiędzy zajmującym nic-nie-robieniem a niezwykle męczącym leżeniem do góry brzuchem.
Kocha swoje miasto setki mostów położone na wodzie. Uwielbia niekończące się spacery po jego parkach, osiedlach, wzdłuż rzeki (która wcale nie śmierdzi!) wśród starych kamienic i zupełnie nowych bloków. Oglądając przeróżnych ludzi i fotografując jak głupia, co tylko się nawinie w zasięg obiektywu jej aparatu. Lubi również siąść sobie na parapecie z kubkiem gorącej herbaty i wybiegać myślami gdzieś daleko poza horyzont. Deszcz jej nie przeszkadza. Wręcz przeciwnie - są chwile, gdy woli muzykę kropel deszczu od nieznośnego palącego słońca.
A czasem po prostu biega naokoło jak oszalała, wygłupiając się, wariując i realizując miliardy swych szalonych i nie do końca normalnych pomysłów.
Sprawia dość pozytywne wrażenie, prawda? Nie dajcie się zwieść pozorom. Siedzi w niej bowiem prawdziwy mały rudowłosy potworek - wygadany, sarkastyczny, zawsze gotowy wygłaszać ironiczne uwagi na dowolne tematy. Jednak z racji tego, iż robi to w sposób dość urokliwy, zazwyczaj zostaje jej to wybaczane.

czarna kawa.

słodko, kocham Cię już :*

Agnieszka.

dłużej się nie dało?
Dobrze że to już nasza nasta seria razem i nie muszę o tobie czytać Rolling Eyes

Holly

i tak byś nie musiała ;P pff... ;P

Agnieszka.

raczej długość mnie zniechęca Smile

Tosiek

czarna kawa.

długo, acz ciekawie, kochane moje Very Happy

Agnieszka.

brak mi wytrwałości kochana.

miszel

Jejku, jak ona coś napisze to tylko czytać, czytać, czytać i normalnie chcę więcej Very Happy

Holly

nie musicie czytać, nikt Was nie zmusza, wiec nie jęczcie, że za długo, bo ani Wam ani mi to żadnej różnicy nie robi xD

Karox

rudowłosy potworek xD fajnie xD

Agnieszka.

eee...
kocham rudą farbę Rolling Eyes

czarna kawa.

ja zawsze chciałam być ruda! mam nie każe się przefarbować. może w wakacje, przyszłe Very Happy

a przypadł mi kolor 'ciemny blond'!

Agnieszka.

ja się farbuję od 6 klasy, teraz mam zniszczone włosy więc muszę zadowolić się przez jakiś rok, moimi dziwnymi kolorami.

Żella

A ja mam rudy natural XDDD